غزل شماره 194 حافظ: سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند - وبلاگ یاهو

به گزارش وبلاگ یاهو، غزل شماره 194 حافظ حاصل کار ایام جوانی اوست زیرا در تمام ابیات آن توجه اصلی و اولیه شاعر به اعمال صنعت جناس در اغلب الفاظ است. این جناس و همچنین وزن شعر توانسته غزلی شیوا و زیبا خلق کند. فحوای کلام درمورد معشوقانی است که بوی گل یاسمن می دهند، صورت هایشان همچون فرشتگان زیباست و نشستن آنها غبار غم را از خاطر فرومی نشاند.

وبلاگ یاهو | سرویس فرهنگ و هنر

سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند

به فتراک جفا دل ها چو بربندند بربندند

ز زلف عنبرین جان ها چو بگشایند بفشانند

به عمری یک نفس با ما چو بنشینند برخیزند

نهال شوق در خاطر چو برخیزند بنشانند

سرشک گوشه گیران را چو دریابند در یابند

رخ مهر از سحرخیزان نگردانند اگر دانند

ز چشمم لعل رمانی چو می خندند می بارند

ز رویم راز پنهانی چو می بینند می خوانند

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد

ز فکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند

بدین درگاه حافظ را چو می خوانند می رانند

در این حضرت چو مشتاقان احتیاج آرند ناز آرند

که با این درد اگر دربند درمانند درمانند

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

اگر بنا باشد در راه رسیدن به آرزوهای خودت جابزنی و ناامید باشی که هرگز به خواسته دلت نمی رسی. از سختی های کوچک رنجیده خاطر مشو، در راه رسیدن به مقصود بایستی سختی های بسیاری را تحمل کنی؛ تو به راحتی با همت و اراده ای که داری می توانی به سرانجام جهت نزدیک شوی. تدبیر کار خودت را نباید به دست دیگری بدهی، پس به یاری دیگران دل نبند که ممکن است رفیق نیمه راه تو باشند. فقط بر خود و خدای خودت تکیه کن. نگران گرفتاری های اخیرت نباش که به زودی حل می شوند.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 195 - غلام نرگس مست تو تاجدارانند

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 194 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 194 حافظ

بیت اول

سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند

وقتی زیبارویان خوشبوی یاسمن بو در کنار بنشینند، غبار اندوه را از میان برمی دارند و وقتی که ستیزه جویی می نمایند، آرام و قرار را از دل می برند.

✦✦✦✦

بیت دوم

به فتراک جفا دل ها چو بربندند بربندند

ز زلف عنبرین جان ها چو بگشایند بفشانند

وقتی دل ها را به کمند ستم می بندند، برای همواره می بندند و وقتی جان ها را از سر زلف معطر خود رها می نمایند، برای همواره پراکنده و دور می سازند.

✦✦✦✦

بیت سوم

به عمری یک نفس با ما چو بنشینند برخیزند

نهال شوق در خاطر چو برخیزند بنشانند

پس از یک عمر، وقتی یک لحظه با ما بنشینند زود برمی خیزند و به هنگام برخاستن نهال شوق در دل و خاطره می نشاند.

✦✦✦✦

بیت چهارم

سرشک گوشه گیران را چو دریابند در یابند

رخ مهر از سحرخیزان نگردانند اگر دانند

اگر به اشک گوشه گیران التفات نمایند گوهر به چنگ می آورند و اگر بدانند که دعای سحر خیزان مستجاب می گردد، روی مهربانی از سحرخیزان برنمی گردانند.

✦✦✦✦

بیت پنجم

ز چشمم لعل رمانی چو می خندند می بارند

ز رویم راز پنهانی چو می بینند می خوانند

وقتی می خندند از دیدگانم اشک سرخ فام روان می سازند و وقتی رویم را می بینند راز نهان را از چهره ام می خوانند.

✦✦✦✦

بیت ششم

دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد

ز فکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند

کسی نیست که گمان کند درد عاشق آسان درمان می گردد. کسانی که می خواهند درد او را درمان نمایند، درمانده می شوند.

✦✦✦✦

بیت هفتم

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند

بدین درگاه حافظ را چو می خوانند می رانند

آن ها که مانند حسین منصور حلاج بهره ای از مراد دارند بر سر دار رفته اند و وقتی حافظ را به این درگاه دعوت می نمایند او را از درگاه می رانند.

✦✦✦✦

بیت هشتم

در این حضرت چو مشتاقان احتیاج آرند ناز آرند

که با این درد اگر دربند درمانند درمانند

وقتی به این درگاه روی احتیاج می آورند آن ها ناز می نمایند و اگر با این درد عشق، سراغ درمان را می گیرند، در کار خود در می مانند.

منبع: توضیح جلالی، با تصرف و تلخیص.